این شعر را همین حالا بخوان ...

و اگر نه بعد ها باورت نمی شود ...

هنگام سرودنش چگونه دیوانه وار عاشقت بودم ...

همین حالا بخوان ...

این شعر را که ساختار محکمی ندارد ...

و مثل شانه های تو هر بار گریه می کنم می لرزد ...

هر بار گریه می کنم ...

و پیراهن هیچ فصلی خیس تر از زمستانی نیست ...

که عاشقت شدم ...

وقتی به نبودنت فکر میکنم ،

بی اختیار لبخند میزنم ،

نمیدانی که این لحظه

تلخ ترین لحظه ی زندگیم را به تصویر میکشد .

قبول دارم ؛

یک لحظه ،

یک بوسه‌ ، یک حرف ، یک شب ،

می‌‌تواند آغاز یا پایانِ یک احساس باشد.....!!

جایِ خالیت

به تنگ آورده

خلقم را

حوصله ام را

دلم را

دنیـــــــــــــــایم را

آنقدر که دیگر توانِ نفس کشیدنم نیست !!

گاه دلم میگیرد....

گاه زندگی سخت میشود

گاه تنها , تنهایی آرامش می آورد..

گاه گذشته اذیتم میکند...

گاه هوایت دیوانه ام میکند..

این `گاه ها`...گهگاه تمام روز و شب من میشوند..

آنوقت بغض گلویم را میگیرد!

درست مثل همین روزها...

بر من و تو روزگاری رفت و عشقی پا گرفت

عاقبت چرخ حسود این عشق را از ما گرفت

شادمانی بود و من بودم تو بودی عشق بود

عشق و شادی با تو رفت و غم مرا تنها گرفت

نغمه هامان در گلو بشکست و شادی ها گریخت

مرغ رنگین بال عشق ما ره صحرا گرفت

بوسه های آتشین بر روی لب هامان فسرد

آشنایی های ما رنگ جدایی ها گرفت

مرغ بخت آمد به بام خانه ام اما پرید

دولت عشق تو را ایام داد اما گرفت

داستان چشم گریان مرا از شب بپرس

ای بسا گوهر که دست غم از این دریا گرفت

جام لبریز امیدم را فلک بر خاک ریخت

عشق را از ما گرفت اما چه نازیبا گرفت